MÁSTER UNIVERSITARIO EN ARQUITECTURA (MUA)
Máster Universitario en Arquitectura dun ano e 60 créditos ECTS que complementa a formación de Grao e habilita para o exercicio da profesión de arquitecto na Unión Europea. Impártese na Escola Técnica Superior de Arquitectura da Coruña e desenvolve o seu contido a través de tres módulos: Técnico, Proyectual e Proxecto Fin de Carrera ( PFC). A intensificación nos diferentes campos de especialización da arquitectura, achégase a través de formulacións de proxecto que integran liñas argumentais relacionadas coa teoría arquitectónica, a urbanística, a protección do patrimonio, a paisaxe e a tecnoloxía aplicada á industria e a enerxía.
Completa a formación obtida na titulación de grao achegando contidos necesarios para o exercicio da profesión dun modo integral que permiten afrontar a diferente complexidade do proxecto arquitectónico.
A combinación de materias que incorporan contidos de perfil tecnolóxico e urbanístico dentro do proceso compositivo e de proxecto, enfoca a aprendizaxe cara á interdisciplinariedad e o coñecemento transversal que a arquitectura e a sociedade hoxe demandan.
Durante o primeiro cuadrimestre desenvólvense os contidos de materias dos módulos Proyectual e Técnico, mantendo un formato de grupos que combinan docencia expositiva e interactiva, fomentando actividades de cooperación transversal mediante un taller compartido e unha temática común que se implementada desde a materia Proxectos Avanzados.
O traballo elaborado para esta materia convértese na base imprescindible para o desenvolvemento, no segundo cuadrimestre, do PFC a través da materia Traballo Fin de Máster ( TFM).
Con esta estrutura docente, a ETSAC expón un modelo pedagóxico que integra a titulación de Grao e Máster mediante unha formación académica que abarca todas as especialidades da arquitectura e habilita ao estudante para o exercicio da profesión regulada de arquitecto. Unha profesión que vincula a súa actividade ás múltiples escalas do espazo e que conleva o coñecemento simultáneo do espazo inmediato e o territorio, do patrimonio e a paisaxe, así como a súa implicación cara a unha contorna máis humana e sensible co aforro enerxético e o impacto social da súa actividade.
TEMÁTICA CURSO 2020-21
Proponse como título xeral do Máster Universitario en Arquitectura para o curso 2020-21: “CENTRAR A ATENCIÓN sobre a RESIDENCIA”.
Exponse 3 liñas de traballo contorna á residencia que son en realidade 3 patas do mesmo problema universal que este tempo desvelou: a falta de reflexión sobre cales deben ser as formas de habitar nun mundo globalizado que a pandemia actual ha posto en cuestión. Xunto á crise sanitaria e económica, descubrimos a residencial, evidenciando o descoido co que se tratou, non só o espazo interior da vivenda, senón todo o que a rodea. Non hai xa dubida algunha sobre como estas novas formas de usar e delimitar o próximo, os lugares onde nos aloxamos, serviron para poñer en tensión os límites de calquera outro espazo, situando á arquitectura, unha vez máis, como unha disciplina esencial para resolvelos e á residencia, nas súas diferentes versións, como centro principal de reflexión para resolver, tanto as necesidades de protección individual como a de experimentar con novos límites das relacións sociais.
O ámbito de estudo sitúase a beiras do río Sarela, contorna a Monte Pío e tangente a un eixo histórico de acceso oeste á cidade que definen Ponche dá Asen, o Campo de Santa Isabel ou o convento de San Francisco. Trátase dun tecido cuxo proceso de construción no tempo non terminou, tanto no que se refire a urbanización como edificación. Á superficie de parcelario descoidado sen construír, súmanselle construcións de vivenda colectiva e unifamiliar recentes que introducen distorsión tipológica e volumétrica, a presenza de elementos patrimoniais como unha curtiduría en ruínas ou o conxunto da leira do Espiño, o destacable conxunto de vivenda vernácula contorna a unha gran eira de pedra e, por suposto, o río Sarela, que vai enlazando agras e núcleos de vivenda cun forte substrato rural. A súa condición de heteroxeneidade préstase a interpretacións de proxecto de diferente índole e por iso considérase pode servir como excelente campo de experimentación para calquera dos temas que se expoñen centrados en diferentes aspectos da Residencia.
Tema 1: VIVENDA
O espazo doméstico ha tido que ser usado, modificado e gastado con intensidade. A vida pasouse ao interior da casa, resgardándose e protexendo dun espazo colectivo que concibiramos soamente como de transacción. Por unha banda, o proceso de desconfinamiento supuxo unha apertura gradual que conleva a reflexión sobre as partes da casa e de toda a arquitectura de transición cara á rúa; e por outro, contrae o espazo público cara ao seu compartimentación e apropiación individual (límites, relacións de cortesía, distancias de cautela).
O proxecto reflexiona sobre a convivencia familiar en réxime de permanencia ou temporalidade, introducindo novas formas de usar os espazos comúns (coidados, separacións) e os propios (incorporando o traballo, lecer, produción, consumo). Análise da súa importancia no tecido urbano. O proceso de limpeza e decantación esténdese á estrutura do construído. Experiméntase con novos usos a integrar e con partes elementais da vivenda. Imponse o coñecemento do construído e a estrutura existente. O acceso a cartografía dos edificios e o traballo de campo.
Tema 2: RESIDENCIA COMUNITARIA
O acontecido nas residencias de anciáns desvelou graves problemas de xestión e equipamento, pero tamén de condicións mínimas de benestar e unha evidente desconexión coa realidade, tanto polo seu illamento dentro do tecido urbano, como social e tecnolóxico. Con todo, as necesidades dunha residencia comunitaria, conlevan espazos e elementos de gran interese para a arquitectura ao expor a relación directa entre unha contorna e os graos de dependencia dos seus usuarios.
O proxecto trata as formas residenciais en comunidade, non familiar e con algún tipo de necesidade de apoio externo (asistencial), con usos de coidado e atención (maiores, colectivos marxinados, enfermos). Imponse a condición de relación de proximidade con outros tipos de residencia, preferentemente, familiar. Reflexión sobre a accesibilidade, os conceptos de bordo e límite da cidade construída, o campo ou o parque.
Tema 3: ALOXAMENTO TEMPORAL
A problemática xerada a partir das necesidades de illamento e control sobre desprazamentos e lecer comunitario, provocou tamén unha importante revisión sobre o aloxamento de uso temporal vinculado a lugares de interese con fins educativos, culturais, turísticos ou comerciais. Á condición de temporalidade que esixe unha definición do que permanece e o que cambia co uso, engádeselle a do mantemento de protección dentro duns espazos onde as relacións entre o individual e colectivo son altamente variables.
O proxecto estuda novas estratexias de aloxamentos que aproveitan a necesidade de establecer vínculos coa paisaxe de diferentes tipos de usuario para testar o comportamento destas novas formas de residencia na recuperación de patrimonio abandonado.
Introdúcese ademais unha base común de interacción que todos os temas anteriores deben incorporar: un espazo de encontro cos habitantes locais a través da creación dunha pequena dotación que dinamice as actividades do lugar.
CONTINUIDAD TEMÁTICA CURSO 2019-20
Taller 1_A
Arquitectura desde a paisaxe. Implantación de desenvolvemento pecuario e investigación no Barbanza
Taller 2_B
Escola Infantil en Feáns, con Salón Multiuso-Comedor e Espazo Exterior-Praza de Xogos
Taller 3_C
Edificio de Xulgados na Avenida do Porto dá Coruña
Taller 4_D
Vivendas transitorias para enfermos e familiares de pacientes de longa estancia
( hemato-oncolóxicos e oncolóxicos) no contorna da área Hospitalaria pública do termo municipal da Coruña
Taller Iacobus+ 2020
Intervención na illa de San Lazzaro degli Armeni (Venecia, Italia)
