A mais crise, mellor arquitectura. Luz Paz Agras

Por mor da actual crise económica, a arquitectura viuse sometida a unha dura proba de supervivencia que chegou a poñer en cuestión o seu papel na sociedade. Nos últimos anos, foi identificada exclusivamente co seu rol de construción, movéndose entre dúas posicións extremas pero ambas as froito dunha época de malgasto económico: por unha banda, as obras singulares con firmas de arquitectos estrela e por outra, a especulación construtiva que deu orixe á burbulla inmobiliaria.

Asumido o resultado errado de ambos os modelos, experiencias que naceron en paralelo á propia crise da disciplina, pero moi dentro desta, mostran modos de actuación inconformistas e propositivos. Accións que enfocan o seu obxectivo cara ao achegamento da sociedade á arquitectura a través do ensino conviven con outras nas que a participación cidadá convértese no principal material de proxecto, pasando polas que se posicionan con actitudes críticas. A través do percorrido por unha serie de exemplos de proxectos realizados no momento máis duro da crise, obsérvase como, lonxe de adoptar unha posición pasiva, a arquitectura sae á esfera pública con propostas críticas, participativas e activistas.